No products in the cart.
آبگریز کننده بتن، ماده‌ای است که برای کاهش جذب آب و رطوبت توسط بتن به کار می‌رود. این ماده با ایجاد یک لایه محافظ نازک روی سطح بتن، از نفوذ آب به داخل آن جلوگیری می‌کند. به عبارت ساده‌تر، آبگریز کننده مانند یک چتر برای بتن عمل می‌کند و آن را در برابر بارش باران، رطوبت و سایر عوامل محیطی محافظت می‌کند.
مواد آبگریز بتن، به عنوان افزودنی‌های مقاوم‌کننده، به ویژه استیرات‌های آلومینیوم و کلسیم، در صنعت تولید محصولات بتنی به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند.
استیرات‌های کلسیم: این مواد می‌توانند از طریق آسیاب کردن استریک اسید با آهک یا سیمان تولید شوند و به این ترتیب ماده‌ای با محتوای ۱۰ تا ۳۰ درصد کلسیم استیرات به دست آید.
مواد غیرحرکتی: رزین‌های هیدروکربنی و پوشش‌های قیری زغال‌سنگ به صورت پودر نرم، توانایی خود را در ایجاد سطوح آبگریز حتی پس از فرآیند اتوکلاو حفظ می‌کنند. این مواد معمولاً از الک با مش ۲۰۰ میکرون عبور می‌کنند.
حال که با نحوه استفاده از آبگریز کننده‌ها آشنا شدید، بیایید به بررسی کاربردهای گسترده این مواد در صنایع مختلف بپردازیم. آبگریز کننده‌ها در بسیاری از صنایع ساختمانی و عمرانی کاربرد دارند و به بهبود عملکرد و دوام سازه‌های بتنی کمک می‌کنند.
جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت: اصلی‌ترین مزیت آبگریز کننده‌ها، جلوگیری از نفوذ آب و رطوبت به داخل بتن است که از تخریب بتن در اثر یخ‌زدگی، شوره‌زدگی، رشد خزه و قارچ و خوردگی آرماتورها جلوگیری می‌کند.
افزایش عمر مفید سازه: با کاهش نفوذپذیری بتن، از تخریب آن در اثر عوامل محیطی جلوگیری شده و در نتیجه عمر مفید سازه افزایش می‌یابد.
کاهش هزینه‌های نگهداری: با کاهش نیاز به تعمیرات و بازسازی، هزینه‌های نگهداری از سازه به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
بهبود ظاهر سازه: آبگریز کننده‌ها با ایجاد یک لایه محافظ روی سطح بتن، به بهبود ظاهر آن و افزایش زیبایی سازه کمک می‌کنند.
تمیزی آسان سطوح: سطوح بتنی پوشش داده شده با آبگریز کننده به راحتی تمیز می‌شوند و آلودگی‌ها کمتر به آن‌ها می‌چسبند.
مقاومت در برابر مواد شیمیایی: برخی از آبگریز کننده‌ها مقاومت خوبی در برابر مواد شیمیایی دارند و از بتن در برابر آسیب‌های ناشی از این مواد محافظت می‌کنند.
جلوگیری از رشد خزه و قارچ: با جلوگیری از تجمع رطوبت روی سطح بتن، از رشد خزه و قارچ جلوگیری می‌شود.
حفظ رنگ و بافت طبیعی: آبگریز کننده‌ها با نفوذ به داخل منافذ بتن، رنگ و بافت طبیعی آن را حفظ می‌کنند.
روش اجرای آبگریز کننده به نوع محصول، جنس سطح و شرایط محیطی بستگی دارد. اما به طور کلی مراحل زیر برای اجرای آبگریز کننده‌ها معمولاً دنبال می‌شود:
سطح بتن باید کاملاً تمیز، خشک و عاری از هرگونه آلودگی، چربی، گرد و غبار و مواد زائد باشد.
در صورت وجود ترک‌ها یا شکاف‌های بزرگ، ابتدا باید آن‌ها را ترمیم کرد.
برخی از آبگریز کننده‌ها نیاز به رقیق‌سازی با آب دارند. مقدار دقیق رقیق‌سازی باید طبق دستورالعمل سازنده انجام شود.
آبگریز کننده را می‌توان به روش‌های مختلفی مانند اسپری کردن، غلتک زدن یا قلم‌مویی روی سطح اعمال کرد.
برای دستیابی به بهترین نتیجه، بهتر است آبگریز کننده را در دو لایه نازک و با فاصله زمانی مشخص اجرا کرد.
پس از اجرای آبگریز کننده، باید به آن زمان کافی برای خشک شدن داده شود. مدت زمان خشک شدن به نوع آبگریز کننده، دما و رطوبت محیط بستگی دارد.
بهترین دما برای اجرای آبگریز کننده، بین 5 تا 35 درجه سانتی‌گراد است.
سطح بتن باید کاملاً خشک باشد.
در هنگام اجرای آبگریز کننده، محل کار باید دارای تهویه مناسب باشد.
هنگام کار با آبگریز کننده، از دستکش، عینک و ماسک استفاده کنید.
توجه به دستورالعمل سازنده: همیشه دستورالعمل‌های سازنده را به دقت مطالعه کرده و طبق آن عمل کنید.
